Dit zou een beeld van mij kunnen zijn van verleden maandagavond. Ik had zo een zware dip... Ken je dat gevoel: alles lijkt een berg en tegen het eind van de dag ben je doodop? Ik kon de tranen niet meer tegenhouden..
Waarom?...tja... waarom?...Soms vind je daar gewoon geen deftige uitleg voor. En ik vind ook niet dat dat moet. Het is niet nodig om alles te gaan analyseren. Door te analyseren wil het brein ons weghouden van onze emoties. Het brein wil controle en wil dat rotgevoel direct weg weg weg... natuurlijk! ... Er zijn leukere manieren om de avond door te brengen! Maar de snelste manier om uit een golf van emotie te komen is ze te laten komen, stromen en gaan.
Ik besef wel dat ik een veilige plek heb waar ik de ruimte krijg en dat niet iedereen dit heeft. En niet bij iedereen is het na eens goed doorhuilen over. Maar één ding is zeker...onderdrukte gevoelens zijn nooit weg, ze komen telkens terug in onprettige vormen, zoals piekeren, slapeloosheid, nervositeit...
Door te vluchten van ons gevoel, komen we vast te zitten in ons hoofd.
Het is niet het doorvoelen dat schadelijk is, maar het onderdrukken.
Het leven is niet maakbaar. Je gevoelens zijn wat ze zijn. Niet fout of goed. Wat is, mag er zijn.
Ik wens iedereen een veilige plek toe om emoties te laten komen, stromen en gaan. 💚