Hoe komt het toch dat het soms zo moeilijk is om te verwoorden wat we voelen?
Misschien valt het ook niet te verwoorden en is het ook niet nodig…
Vaak zoeken we naar verklaringen, uitleg, oplossingen…. En eindigen we gefrustreerd omdat het ons gewoon niet lukt….🤯
We willen CONTROLE.
Maar wat als je de oplossing niet ziet of gewoon niet kan verwoorden wat er scheelt of wat je voelt…?🤔
DAT IS OK!
Emoties hebben niet altijd woorden nodig.
Trouwens….woorden zijn vaak besmet met oordelen, ervaringen, verwachtingen en meningen van anderen…
Emoties voel je in je lichaam. Sta daar regelmatig even bij stil: 🔍Wat voel ik in mijn lichaam? (Knoop in de maag, kriebels in de buik, brok in de keel, opeengeklemde kaken…) Het geeft ons zo veel informatie!
Voelen is puur. Wat je voelt, is waar. Punt.
En nee, dat gevoel valt niet altijd te verklaren of op te lossen met woorden. Het gevoel heeft vooral aandacht en nabijheid nodig.
Eerlijk, wat doet er meer deugd bij verdriet? Troostende woorden en goedbedoelde raad of een stevige, oprechte omhelzing?🤗
Tranen of een knuffel zijn zo veel sterker bij verdriet en zorgen voor zo’n opluchting achteraf.
Mijn punt is … woorden zijn niet altijd nodig. Gewoon er mogen zijn is vaak al genoeg.
En… geniet van die knuffel.🧸 💕